රජෙකුට වාගේ සම ඇති රූපේ
හිමි වෙන්නට පින්කල අරුමේ
මගෙ ඇස් සඟලේ කැඩපත වාගේ
මිණිකැට දෙක දිලිසෙයි රිසි සේ
සක්වල දිනලා ජය කෙලි නඟලා නම තියපං යන තැන පොළොවේ
මොන දේ තිබුනත් හදවත ඉරපං දුක හඳුනන මිනිහෙක් වාගේ
පියෙකුට ඇති අභිමානේ
පුතු උරහිස අවසානේ
ඇහැ වහගන්නයි ඕනේ
මතුදා සසරේ හැම සුසුමක දියවෙන්නේ
දරනා දරු දුක ගින්නේ
විඳිනා හැම හැඟුමක අරුතේ
ඔබමයි පුතුනේ

අම්මා විතරයි ලේ කිරි කෙරුවේ
අමතක නොකරන් එය පුතුනේ
ඇහිපිය යටමයි
අපි ඇය තුරුලෙයි
වෙන කවුරුත් නෑ ඒ වාගේ
කකුලෙන් ඇදලා
හොඳ හැටි පාගා
නැඟිටින්න⁣ට නොම දෙයි දිවියේ
හරි තැන ඉඳලා
හරි දේ කරලා
ලෝකය දිනපං මගෙ පුතුනේ